၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၂၉ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁၁ နာရီခြဲတြင္ ကန္ေတာ္ကေလး၊ ျမဴနီစီပယ္ေက်ာင္း၌က်င္းပေသာ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းဆရာမ်ား ညီလာခံတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တက္ေရာက္ေျပာၾကားေသာမိန္႔ခြန္း ျဖစ္ပါသည္။
Written by ေမာကၡ
ဗမာျပည္ ဗမာတိုင္း၏ အစည္းအေဝးတိုင္းတြင္ အခ်ိန္မမွန္ၾကသည္ကို ေတြ႔ရေၾကာင္း။ ဤကဲ့သို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာလည္း ကၽြန္ႏိုင္ငံျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ပညာေရးစနစ္ ညံ့ဖ်င္းခဲ့ရာ အခ်ိန္ႏွင့္ စည္းကမ္းကို ႐ိုေသရမည့္ အေလ့အထမ်ား၊ အသိဥာဏ္မ်ား မဝင္စားခဲ့ၾကေၾကာင္း။
စည္းကမ္းစနစ္ကို လူတိုင္းသေဘာေပါက္၍ လိုက္နာျခင္းသည္ လြတ္လပ္ေသာတိုင္းျပည္ႏွင့္ ေကာင္းေသာ ပညာေရးစနစ္မ်ား ထြန္းကားသည့္ တိုင္းျပည္မ်ားတြင္သာ ရွိၾကရေၾကာင္း။ ဗမာျပည္မွာေတာ့ အရင္းစစ္ အျမစ္ ေျမကဆိုသကဲ့သို႔ ဗမာတစ္မ်ဳိးလံုး ကၽြန္ျဖစ္သည့္ေန႔ကစ၍ ဗမာ့ပညာေရး ဆုတ္ယုတ္ခဲ့သေလာက္၊ စည္းကမ္း စနစ္သေဘာ နားလည္မႈမ်ားလည္း ေခါင္းပါးခဲ့ရေၾကာင္း။
ဗမာရွင္ဘုရင္မ်ားလက္ထက္က ဗမာတိုင္း ပညာေရးအထက္တန္းက်သျဖင့္ စည္းကမ္းလည္းရွိခဲ့ၾကေၾကာင္း။ ယခု ပညာတတ္မ်ားမဲ့၍ စည္းကမ္းမ်ား မဲ့လာခဲ့ရာ ဗမာျပည္ မလြတ္လပ္၍သာဟု မွတ္ယူရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။
ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ တိုင္းျပည္မ်ားအဖို႔မွာ အုပ္စိုးသူမ်ားက ခိုင္းႏိုင္႐ံုေလာက္ ပညာေရးကိုသာ သင္ေပးၾကေၾကာင္း။ သို႔ေသာ္ တစ္ခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္ အနည္းငယ္ခန္႔က သင္ေပးတာထက္ပိုၿပီး တတ္ၾကလို႔ သူတို႔ရဲ႕ ထင္းေခြေရခပ္ပညာ ေရး စနစ္စံခ်ိန္ကိုခ်ဳိးၿပီး ထြက္ခဲ့ၾကျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း။
ဆင္ေျခေပးေနတယ္
ကၽြန္ႏိုင္ငံတြင္ ကၽြန္စနစ္ေလာက္သင္ေပးၾကေသာ္လည္း ေခတ္ကိုေက်ာ္၍ တက္ခဲ့ၾကသူမ်ား ရွိသျဖင့္လည္း ကမၻာ့အေျခအေနသည္ ေျပာင္းလဲခဲ့ရေၾကာင္း။ ယခု ဗမာျပည္တြင္ အလယ္တန္းပညာကို မသင္မေနရစနစ္ တစ္ခုကို လုပ္မည္ဆိုက အထူးသင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း။ သို႔ေသာ္လည္း ဆိုင္ရာ အစိုးရက လူတိုင္းစာတတ္ၾကမွာ ကို စိုးရိမ္ေနသည့္အတြက္ ေက်ာင္းအေဆာက္အဦ မရွိဘူး၊ ဆရာမရွိဘူး၊ ေငြကုန္တယ္၊ အခ်ိန္ကုန္တယ္ စသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးဆင္ေျခေပးေနေၾကာင္း။
ေငြလည္းမကုန္၊ ေက်ာင္းအေဆာက္အဦလည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြရွိၿပီးသားျဖစ္သည္။ ဆရာမ်ားလည္း လိုသေလာက္ရႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာျဖစ္လက္မွတ္ရသူကိုေတာ့ မ်ားမ်ားမရႏိုင္ျခင္းအေၾကာင္းက အစုိးရ ကိုယ္တိုင္ ဆရာျဖစ္သင္ေက်ာင္းအနည္းငယ္မွ်သာ ထားခဲ့ျခင္း၊ ပညာေရးတြင္ ဝါသနာပါၾကေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအားလည္း အဝတ္အစား လံုေလာက္ေအာင္ ရႏိုင္သည့္ လစာမ်ား မေပးသျဖင့္ လက္မွတ္ရဆရာ မ်ား ယခုကဲ့သို႔နည္းပါးရေၾကာင္း၊ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မည္ဆိုလွ်င္ အစိုးရကိုယ္တိုင္လည္း လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ အစိုးရ လုပ္မေပးလွ်င္ က်ဳပ္တို႔ဟာက်ဳပ္တို႔ လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ဘိလပ္မွာ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာဆိုလွ်င္ အထက္ ေအာက္ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္စလံုးမွာ သေဘာတူအတည္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကေၾကာင္း၊ ယခုသူတို႔လုပ္ႏိုင္ရက္ႏွင့္ မလုပ္ဘဲ ေနတာကို မလုပ္ေပးခ်င္လို႔သာေနၾကေၾကာင္း။
အစိုးရကို သိပ္အားမကိုးနဲ႔
ေနာက္ဆံုး အစိုးရကိုခ်ည္း အားမကိုးဘဲ ေက်ာင္းဆရာဆိုလွ်င္ ဗမာျပည္က ေက်ာင္းဆရာေတြအားလံုး တစ္စု တစ္႐ံုးတည္းနဲ႔ ဗမာျပည္၏ လြတ္လပ္ေရး ပညာေရးစနစ္ကို တီထြင္ၾကရမညျ္ဖစ္ေၾကာင္း၊ က်ဳပ္တို႔ႀကိဳက္တဲ့ ပညာေရးစနစ္မွန္ကိုရဖို႔ရာေတာ့ တိုင္းျပည္လံုးဝလြတ္လပ္မွပင္ ျဖစ္မည္ျဖစ္၍ ဆရာမ်ားလည္း ထုိအခ်ိန္က်မွ လခပိုရမည္မွာ ေသခ်ာေၾကာင္း၊ ယခုအခ်ိန္တြင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေက်ာင္းဆရာႏွင့္ ေက်ာင္းသားအင္အားႀကီး စုမိၿပီး မိမိတို႔ရည္မွန္းေသာ ပညာေရးစနစ္ကို လုပ္ၾကရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။
ဝန္ႀကီးမ်ားႏွင့္ေတြ႔ၿပီး စကားေျပာလိုက္သည့္ ကတိမ်ားကို ဘယ္အခါမွ် မယံုၾကည္ၾကေစလိုေၾကာင္း၊ ပညာေရး သည္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္သျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးလြတ္လပ္မွ ပညာေရး လြတ္လပ္မည္ျဖစ္သျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး လြတ္လပ္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ၾကရန္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါေၾကာင္း။
လြတ္လပ္ေရးသတင္းစာ၊ (၃၀.၄.၄၆)
0 comments:
Post a Comment